Βιομηχανία Τοπία

Τα βιομηχανικά τοπία είναι, σύμφωνα με το TICCIH, μέρος της βιομηχανική κληρονομιάς, και κατ’ επέκταση της πολιτισμικής κληρονομιάς. Απαρτίζονται από κτίρια, μηχανήματα, χώρους μεταποίησης, διύλισης, παραγωγής, καθώς και χώρους κοινωνικών δραστηριοτήτων σχετικών με τη βιομηχανία. Στην Ελλάδα έχουν σημειωθεί 3 περίοδοι βιομηχανικής ανάπτυξης, από τα τέλη του 19ου αιώνα έως το 1920, από τα τέλη του 1920 έως το 1950 και από τα τέλη του 1950 έως σήμερα. Η εκβιομηχάνιση έχει δημιουργήσει νέα τοπία με τη δική τους γεωγραφική διάσταση ικανά να αποτελέσουν αξιοπρόσεκτο κινηματογραφικό σκηνικό. Τα πρώτα ελληνικά Βιομηχανικά Κέντρα ήταν η Ερμούπολη της Σύρου, η Πάτρα, το Λαύριο, ο Βόλος, η Λέσβος, οι Βέροια- Έδεσσα- Νάουσα, οι Καβάλα- Ξάνθη- Κομοτηνή, ο Πειραιάς κι η Θεσσαλονίκη. Σήμερα εντοπίζονται κάποιες παλαιότερες εγκαταστάσεις που λειτουργούν ως εκθεσιακοί χώροι όσο και πιο σύγχρονες, οι οποίες θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν τα γυρίσματα μιας ταινίας μυθοπλασίας με θέμα τη ζωή ανθρώπων που εργάζονται στη βιομηχανία ή και ντοκιμαντέρ με αυτό το θέμα. Πιο σύγχρονη μορφή βιομηχανικού τοπίου αποτελεί η Τεχνόπολη που υποστηρίζεται από υψηλές τεχνολογίες. Η Τεχνόπολη-Γκάζι του Δήμου Αθηνών που στεγάζεται στο παλιό εργοστάσιο φωταερίου της Αθήνας αποτελεί σπάνιο βιομηχανικό μνημείο και φορέα πολιτισμού της Αθήνας καθώς εκεί πλέον λαμβάνουν χώρα διάφορες εκδηλώσεις.